(Myśleć) pozytywnie, (śmiać) się na zawołanie, (robić) dobrą minę do złej gry… Tobie też współczesny świat przypomina czasem cyrkową arenę? (Przyznać) sobie prawo do smutku. (Znaleźć) swoje miejsce – zamiast zazdrościć optymistom, że rozweselają otoczenie, (być) realistą, który swoimi czarnymi myślami ostudzi zapały szalonych głów i zmusi do rozwagi. (Mieć) różnych przyjaciół. Nie (otaczać) się jedynie pesymistami, bo rzeczywiście twoje życie straci smak. (Pamiętać) , że pesymista bywa największym wrogiem pesymisty, ale też nie (przyjaźnić) się z samymi tylko optymistami, bo będziesz się czuć jak słoń w składzie porcelany. Nie (tłumaczyć) się ze swojego pesymizmu. Na zarzut: „O rany, ty to chyba z księżyca spadłaś z tymi swoimi przewidywaniami wszystkiego, co najgorsze” (odpowiedzieć) : „Czy chcesz mnie o coś zapytać?”. Nie (liczyć) na pocieszanie. Zdarza się, że rozmówca akurat liczy na to samo i stajesz się uczestnikiem mistrzostw świata w narzekaniu: „Rzeczywiście, bidulka jesteś, ale za to jak ja ci opowiem, to nie uwierzysz…”. (Przerwać) to na starcie, (powiedzieć) , że dziś to ty potrzebujesz wsparcia i (poszukać) sobie innego pocieszyciela lub („ukochać”) się sama – (zrobić) sobie jakąś przyjemność: (posłuchać) muzyki, (zjeść) coś dobrego, (obejrzeć) ulubiony film, (kupić) nowego ciucha. (Kontrolować) swój pesymizm. Jeśli masz do wykonania jakieś zadanie i jak zwykle w twojej głowie uruchamia się taśma: „Na pewno mi się nie uda”, (powtarzać) na głos: „Uda mi się, jeśli…” i (skoncentrować) się na tym, co zrobić, by rzeczywiście się udało. (Szukać) jasnych stron życia. (Być) jak rybak i (łapać) każdą, nawet najmniejszą chwilkę radości, potem (wpuszczać) do swojego akwarium i (strzec) jak największego skarbu.